küçük kardeşi evlatlık olduğuna inandırmak

çöpten bulduk seni demiştim 3-4 yaşındayken kardeşime boş zamanlarında çöp kutusunun yanında otururdu garibim :d

kardeşinizin kaç yaşında olursa olsun inandığı espridir. sürekli annenize "ya anneee yaaaaağğ" dedi espridir aynı zamanda :d

öyle senaryolar yazardım ki inanırdı geri. sonra bir gün anne ben evlatlık mıyım diye sorup ağladı. annem de evlatlık alacak olsak seni mi alırdık oğlum dedi. bu muhabbeti sonsuza dek kapattım.kardeşim de şu an kendinden çok emin.annem de hala kardeşime verdiği ayarın gururuyla yaşıyor.

küçük kardeşi değil de babamı ikiz kardeşlerimin karışmış olacağına inandırmaya çalışmıştım. tüm aile sarışınız, onlar esmer. dedim bu olamaz. adam bana makale okutarak olabileceğini kanıtlamıştı.

ben istanbul doğumluyum kardeşimde istanbul doğumlu ama kimliğine memleketi yazdırdı babam. o yüzden seni ordan birinden satın aldık diyodum

bizim oturduğumuz yer çingene mahallesidir buda biraz yaramaz bi çocuk tabi ailecek sürekli seni çingeneden aldık ondan sen bu kadar yaramazsın felan derdik o kadar içine işlemiş ki çocuğun bigün mahallenin ortasına oturup ben kimin çocuğuyum diye ağlamıştı assdjshshsj

ben onu kurbagalarin getirdiğine ve 18 olunca geri alacaklarına inandirmistim jdjdjdjdjd

seni çöpte bulup aldık demişti annemler bu ne olum kedi yavrusu falan mı alıyosunuz kfkdşdmd

allah onlari bildigi gibi yapsin. ben sokakta oynadigim icin gunesten kavrulup kapkara olurdum. bizim evdeki herkes bembeyaz. serefsiz ablamlar beni cingenelerden aldiklarina ikna etmislerdi ulan gecen seneye kadar suphem vardi. babamda da bende de belirli bi gen varmis bi sekilde ogrendim. ulan 24 yasima kadar hep bigun annem babam beni karsisina alip gercegi aciklicaklar diye bekledim. psikolojiyi kes. sonra bu cocuk niye boyle. sizce ????? benden once yaptiginiz iki cocuk sadist manyaklar oldugu icin olabilir mi????

en küçük kardeş benim abimden az duymadım bunları, şimdi abimin kızını ben kandırıyorum

çok ağlatmışlığım var. allah affetsin.

küçükken kardeşime seni çöpten bulduk sen aslında kardeşim değilsin derdim her seferinde inanıp ağlardı salak

milli şakamız

4 kardeşiz malesef ki en küçükleri benim. ayrı ayrı üçüde inandırmıştı. biri çingenlerden aldık biri bohçacıdan aldık biri sokakta bulduk diyodu travma yaşattılar aq

devamında ağlamaya başlama ve annenin bağırması

çok pis kandırmışlardı beni

ablamın küçükken bana yaptığı en üzücü şey saatlerce ağlardım seni biz çingenlerden aldık derdi babamda derdi bazen herseferinde ben inanır çok ağlardım seni geri vercez artık bilirsin bizi derdi babam bende banane gitmem diye ağlar dururdum yalvyalvarirdim beni bırakmayın diye :b sonra babam kiyamazdi ben seni kimselere vermem siz benim canımsınız der kocaman öperdi ben de ağlama tık diye kesilirdi canım benim tabi babam böyle deyince ablam devam edemezdi :) beni kandırmaya

benim kardeşim olmadığı için hiç bu zevki yaşayamadım bu yaşıma kadar. arada ablam kandırmaya çalışırdı beni ama ben inanmazdım, neyse. yeğenimle aramda 8 yaş var. geçen oturuyorduk, "sen evlatlıksın. zaten benzemiyorsun bize de. sana söylemenin vakti geldi." dedim ve deli gibi ağlamaya başladı. ama nasıl ağlıyor, o ağlıyor ben deliriyorum mutluluktan. meğer çocuk; kimseye benzemediğini düşünüp, evlatlık olup olmadığını sorguluyormuş. ablam bana kızıyor "çocuğum evden kaçacak nisyan!!" diye. yeğenim böğürüyor "evlatlığım beeğğğn!!" diye, ben de "şaka şaka hahajaha" diye susturmaya çalışıyorum. susuyor tekrar gazlayıp, ağlatıyorum. çok eğlenceliymiş.

ablam bunun bi tık ötesine giderek "seni aldık ama maddi durumumuz kötüye gidiyor çocuk esirgemeye geri vereceğiz" diyordu . eve ne zaman tanımadığım birileri gelse bunlar görevliler sana bakmaya geldiler uslu otur diyordu .

ben kardeşimi değilde aramızda 15 yaş olan halam beni dedemlerin ahırında bulunan sarı ineğin yavrusu olduğuma inandırmıştı.bende ne malmışım uzun bir süre buna inanarak ve ağlayarak yaşamıştım.

amcam küçükken biz seni 3 yumurta karşılığında çingenelerden aldık derdi.

abim sağolsun o konuda uzmandır kendisi ..

ulan en küçük benim yaa ablamla abimi benimsemeyip ben hastanede kesin karıştım diye annemi deli ediyorum hayır sülale de bnim gibisi de yok anacığım azıcık inanıyor garibim

kuzenim kendinden 2 yaş küçük olan kardeşini önce sen doğacakmışsın seni ittirip senden önce çıkmışım o yüzden senden büyüğüm diye çıldırtıyorduözkjsjssjshsh

evlatlık değilde, seni çöpten bulduk gibi şeyler söylerdim

öyle değil de ikiz abim var.benim neden ikizim yok diye ağlamıştım küçükken

evin en küçüğüyüm. beni hep çöpten aldıklarını söyleyip kandırırlardı az ağlamazdım.

çok ağlamışlığım var bu yüzden. bi de diyo ki ailenin hiç üyesine benzemiyorsun saçın kıvırcık falan. yalnız cidden kimseye benzemiyorum

evde kimse yokken ağlamaya başlayıp senin gerçek hikayeni anlatıcam diye başladım en son kızı hafta sonu olmayan abisinin düğününe gitmesi için ikna etmeye çalışıyodum

ablam hala o ibneliği yapıyo ya bu yaşıma gelmişim inanmamışım hala bi inandırma çabasında

abim ablam olmadığı için ihale bana kalıyor 2 küçük kardeşim var ikisine de yapmıştım annemle babama çok güveniyolar heralde insan ağlar bi üzülür falan ama inanmadılar bana aq

küçük kardeşi bırak babam ikimizinde evlatlık olduğunu söylerdi

kardeşime küççükken yaptıgım şaka tabiikide yemedi benim evlatlık oldugum daha barizdi çünkü

seni çöpten bulduk

küçükken çokca yapardı ablam bana baya ağlardım evlatlığım diye. sonradan kardeşim oldu bende ona yapmaya başladım baya zevkli bir eylemmiş

24 yaşındayım, 35 yaşındaki abim hala evlatlık olduğuma ikna etmeye çalışıp bana üvey evlat diyor.. söyleyeceklerim bu kadar.

bizim bütün aile mavi gözlü olduğundan kimse kimseyi inandıramıyor maalesef . daha çok kardeşlerden biri bir konuda isyan edip ben evlatlık mıyım diye sorduğunda neden senin gibi birini evlatlık alalım mevzusu dönüyor.

Kız kardeşimi küçükken böyle böyle ağlatırdım. Şimdi aynısını 4 yaşındaki erkek kardeşime yapıyorum. Ama bu deli ağlamak yerine ağlatma taraftarı. 10 dakika aralıksız dövdü beni. Şimdi sakinlemiş geri geldi sen kötü abisin diye bana göz deviriyor.

Evlatlık değil de ben belirli bir yaşa geldiğinde seni değiştireceğiz diye inandırırdım. ''Senden önce kaç tane Hatice değiştirdik. Hatta senden bir önceki Hatice senin gibi çok tatlıydı ama büyüdü sevemez, oynayamaz olduk diye onunla seni değiştirdik. Seni de değiştiririz 3-5 yıla kadar. Biz öpmelik, sevmelik küçük çocuk seviyoruz.'' gibi değişik şeytanlıklarla çocuğun psikolojisini bozardım.

Küçükken erkek kardeşimi böyle kandırırdım ben de. Ağladıktan sonra şaka yaptım diye sarılıp avuturdum. Sırf ağlarken sarılmak çok hoşuma gittiği için yapardım.

Evin en küçüğüyüm ama yine de başkasına yapmışlığım var. Komşunun benimle yaşıt kızıyla bir olur onun küçük kardeşini evlatlık olduğuna inandırırdık. Seni çöpten bulduk derdik o da inanır ağlardı. Şimdi 17 yaşında hâlâ söyler beni küçükken ağlatırdınız diye.

Bu ne ki ben abimi inandırmıştım sxshsjs

İnce ince işlemiştim bunu. Evlatlık olduğunu, bize benzemediğini, evde azarlanmasının sebebini hep buna bağladım. İnanmazsan git anneme sor dedim eğer sana gülerek cevap verirse bil ki evlatlıksın yok ağlamaya başlarsa evlatlık değilsin dedim hep. Hiç gidip sormadı tabii :)) Ben konuyu açınca da annemle babam hep kahkahalarla güldüğü için aslında bi nevi başarılı olmuştum planın o kısmında. Annem ya da babam kendisine kızdığı zaman -kızmak dediğim de ödevini yapmaması, sürekli telefonla oynaması, dışarıdan içeriye gelmemesi filan- evlatlık olduğunu defaatle hatırlattım. Bir gece geldi yanıma yere bakarak, gözümün içine de bakamıyor "algorithm şimdi bana gerçeği söyle, ben gerçekten evlatlık mıyım?" dedi. Ulan naptım ben dedim bi an. Önce bi gülme krizine girdim, sonra da evlatlık olmadığını, şaka yaptığımı söyledim. Bayağı bi sevindi, çaktırmadan :)) Sonra zaten bildiğini filan söylüyor, hehhehee tabii kesin öyledir. Ama ne zaman canımı sıkarsa yine evlatlık olduğunu söylüyorum, yemiyor tabii orası ayrı ;) Yani arkadaşlar en küçük kardeşlerin kaderidir bu şaka. Yapılmalıdır, bu şakanın yapılmadığı küçük kardeş kalmamalıdır.